10. Mensen in New York

Zijn de mensen van New York veranderd na 9/11? Moeilijk te zeggen, veel mensen zijn aardig en hulpvaardig zij. Ze leggen je geduldig uit hoe de rijen werken in de winkel, hoe de metro rijdt en waar je het best kunt overstappen, ze lopen zelfs een stukje met je mee om de weg te wijzen. In de ondergrondse maak je makkelijk een praatje, als je elkaar tenminste kunt verstaan. Een meisje in de garderobe maakt een grappige opmerking, een dame aan een informatie balie geeft een compliment voor mijn kleurig overhemd, met een kassière in de souvenirwinkel ontstaat een heel gesprek.

Mensen vragen al gauw waar je vandaan komt, hoe je het hier vindt, vertellen ook graag over hun land of over zichzelf. Uiteraard gaat het om vluchtige ontmoetingen en zijn de gesprekken niet diepgaand. Maar het idee dat je snel contact maakt is heel prettig. 



Ik herinner me dat ook van 1971, alleen waren we toen wel in staat langduriger met mensen om te gaan. Ook toen waren we onder de indruk van de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de mensen, al had ik toen wel de indruk dat New Yorkers wat stugger zijn.

Misschien zijn ze toegankelijker geworden door de vele blijken van meeleven en hulp die ze uit het hele land en de hele wereld kregen. Bij alle haast en gespannenheid die je op straat tegenkomt, zijn er ook de ontspannen momenten na het werk, op de pleinen, of op zaterdag en zondag in het park. Als toerist voel je je dan snel op je gemak en thuis in de stad.

Interraciale contacten

Het valt mij ook op dat de contacten meer interraciaal zijn dan vroeger. Op straat en in demetro praten mensen van verschillende achtergronden met elkaar, het straatbeeld is bijna altijd gemengd. In 1971 was dit veel zeldzamer en gevoeliger. Als blanke viel je op in sommige buurten, Harlem vermeed je zelfs, het was er gevaarlijk. Uiteraard zijn er ook nu nog bevolkingsgroepen die moeilijk mengen, maar dan is het keuze. In de metro komen we een grote groep Chinese scholieren tegen die zich afsluiten. Orthodoxe Joden mengen ook niet met anderen. Maar in het algemeen zijn raciale verhoudingen minder gespannen. Ook hier geldt weer voorzichtigheid: recent politiegeweld tegen zwarten, omgekeerd ook geweld tegen de politie in New York laat ook zien hoe kwetsbaar dat alles nog is. Er zijn nog steeds groepen die achterstand en discriminatie ervaren. Buurten die heel erg door etnische groepen bepaald worden, zijn er echter steeds minder. Grote delen van Manhattan kennen een gemengde bevolking, de noordelijker wijken van Harlem en Spanish Harlem, van oorsprong het zwarte getto en de wijk van Porti Ricanen, verliezen ook steeds meer hun eenzijdig  karakter. Achteraf kan ik mijn aanvaring met de zwarte ordebewaker op Times Square ook duiden tegen een mogelijk raciale achtergrond.