2. Onze buurt: Bushwick

Onze etage voldoet redelijk aan de verwachtingen, zij het dateen en ander wat ouder is en het meubilair wat minder comfortabel. Maar met de digitale nabijheid van onze host Aswad en zijn vriendelijke hulpvaardigheid redden wij het uitstekend vanuit onze basis op 108 Thomas S Boyland Street. De naamgever van onze straat is lid van een invloedrijke familie van Democratische politici in Brooklyn, ook wel de Kennedy’s van Brownsville genoemd. Thomas zelf had een zetel in de New York State Assembly van 1977-1982. Hij heeft deel uitgemaakt  van het Peace Corps in Malawi en gaf les aan kinderen in Harlem.

Klassieke brownhouses om de hoek

De buurt maakt een rustige indruk en is niet verwaarloosd. Er ligt vrijwel geen rommel op straat. Je vindt er een mengelmoes aan stijlen in de huizen, en er wordt behoorlijk opgeknapt. Er zijn traditionele brownstone houses,  lage flats  achter klassieke gevels, fraai gevormde erkerwoningen en Engels aandoende rijtjeshuizen uit het midden van de vorige eeuw. Gevarieerd dus en vroeger een goede middenstandswijk. Veel kleine kerken ook in het straat beeld. Bijna elke hoek heeft een Deli grocery met grill, een kleine supermarkt waar je ook eten kunt laten klaarmaken. Rond een van de  het metrostations zijn wat grotere winkels. We gebruiken altijd een andere lijn en daarom komen we er pas later achter dat er ook een Chinees en een take away  zijn, wat wel van pas gekomen zou zijn. 

                                     

Mondiaal

Er wonen hoofdzakelijk kleurlingen van over de hele wereld, veel Spaanstaligen. In de avondschemer kunnen samenscholende jongeren met muziek apparatuur  wel wat voorzichtigheid oproepen bij blanken. In de metro zegt iemand later tegen mij: “Ik ken geen mensen die daar heen gaan” – ze bedoelt  blanken zoals zij. Op Anne, onze dochter en lid van de KLM bemanning die onze vlucht verzorgde, maakt de buurt een ongure indruk als ze na aankomst naar ons toekomt.  Als jonge vrouw alleen voelt ze zich niet heel veilig en maakt een opmerking over een “crackbuurtje”. Dat neemt ze overigens wel terug, en wij voelen er ons geen moment onveilig. Wij ervaren de mensen op straat als neutraal dan wel vriendelijk. We maken kennis met een zeer aardige en hulpvaardige kruidenier op de hoek, we ontmoeten mensen die ons helpen: “Nee, een restaurant vindt je hier niet, dan kun je beter naar het centrum van Brooklyn gaan, maar in Seven Eleven maken ze goede

Buurtwinkel en broodjeszaak

broodjes”. We hebben onze zoektocht naar een eettentje al opgegeven, want we treffen alleen Deli’s aan en cafetaria’s met vitrines vol hamburgers, pork chops, lappen rood vlees met rode saus en ander soul food. Geen plek om gezellig te eten De sandwiches van de Deli smaken thuis echter prima. De mensen die ’s avonds  op de trappen bij een buurman zitten, herkennen ons na een paar dagen en groeten vriendelijk. Rond bedtijd wordt het ook stil op straat. Wel is er ’s nachts vaak geluid van sirenes, heftig maar meestal kort. En met regelmaat hoor je de metro passeren die hier bovengronds  rijdt.

                           

Waterfront

Wall Street en havenfront
Lower Manhattan

Met Anne genieten we onze eerste avond in Brooklyn Heights van de prachtig verlichte skyline van Lower Manhattan en de Brooklyn Bridge. Hoe dicht opeen gepakt de wolkenkrabbers ook zijn, toch nemen we een leegte waar. De Twins zijn er niet meer… weten we. Toen we hier in 2000 op een bankje lunchten, staken ze er nog fier bovenuit. En we eten met zijn vieren twee reusachtige pizza’s. “Everything is big in America”, zongen ze in de West Side Story. 
Geen woord teveel.

Manhattan Bridge, verbinding met Midtown; links Empire State Building